Concerto voor piano en orkest
From KCB Library Wiki
opgedragen aan Sonia Anschütz
Opus 39
Contents
Algemeen
Versie 1
- Legley voltooide de eerste versie van dit concerto in het jaar 1952.[1]
- Deze versie werd allicht nooit uitgevoerd.
Versie 2
- Op 9 december 1959 beëindigde Legley de definitieve versie van zijn concerto, allicht met het oog op de eerste uitvoering.[2]
- Het concerto werd voor het eerst uitgevoerd door Sonia Anschütz en het symfonisch orkest van het NIR onder leiding van Daniël Sternefeld in april 1960.[3]
Muziek
- bezetting: piano solo en symfonisch orkest[4]
- duur: ca. 18'
Onderdelen
Versie 1
- I. Allegro e molto energico
- maatsoort: ₵
- II. Adagio ma non troppo
- maatsoort: 3/4
- III. Finale
- tempo: Vivace
- maatsoort: 2/4
Versie 2
- I. Allegro deciso e molto energico
- maatsoort: ₵
- II. Adagio[5]
- maatsoort: 3/4
- III. Allegro vivace
- maatsoort: 2/4
Bronnen
- autograaf versie 1: Koninklijk Conservatorium Brussel (B-Bc), plaatsnummer BV-03-4017 onderdeel-2. In deze autograaf noteerde Legley zeer veel wijzigingen ter voorbereiding van versie 2.
- autograaf versie 2: Koninklijk Conservatorium Brussel (B-Bc), plaatsnummer BV-03-4017 onderdeel-1
- autografe klavierreductie van versie 2: Koninklijk Conservatorium Brussel (B-Bc), plaatsnummer BV-03-4018
Voetnoten
- ↑ De autograaf van deze versie draagt een stempel van auteursvereniging SABAM met datum 19.XI.1952.
- ↑ Legley noteert in zijn autograaf: Ceci est, je l'espère, la partition définitive. Elle détruit la partition précédente, qui... ne demandait que cela, d'ailleurs.
- ↑ De Roeck, p.323. Vermoedelijk was dat op 29 april, Legley schrijft in de autografe klavierreductie namelijk: Pour Sonia, qui a moins le trac que moi... en souvenir d'une journée merveilleuse. Vendredi 29 avril 1960. Ook bij andere werken, bv. bij het concert voor 13 instrumenten, schreef hij een gelijkaardige opdracht in zijn autograaf op de dag van de eerste uitvoering.
- ↑ Piccolo, 2 fluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten, 2 fagotten, contrafagot, 4 hoorns, 2 trompetten, 2 trombones, pauken en strijkers.
- ↑ In de autograaf oorspronkelijk nog Adagio ma non troppo, zoals in versie 1, maar ma non troppo werd uiteindelijk doorstreept.
